14.9.12

help! mijn opa's bokkenpootje verhaart!


'erfstukje'


help! mijn opa's bokkenpootje verhaart!

dingen die dierbaar zijn, of zoveel herinneringen met zich meedragen wil je koesteren. zo ook dit vreemde kleine erfstukje van mijn opa.
ik herinner mijn opa als een grote, sterke, forse man, met even forse handen als voeten -maatje 49-. in het achterover gekamde grijze haar zat altijd een golf alsof hij met een kam iedere ochtend de strijd aan was gegaan met een sterke krul, die zich niet liet platkammen.

mijn opa droeg gouden sieraden: om zijn hals een heel fijn geweven gouden ketting met daaraan een hele grote gouden R, de eerste letter van zijn naam reinier. 
om zijn pink droeg hij een gouden ring met een diamantje, en de ringvinger versierde hij met een zegelring waarin zijn initialen stonden. 
zijn polsen waren behangen met grof gouden armbanden en een gouden horloge. aan zijn horlogeband hing een gouden medaillon met SOS erop. hierin zaten zijn gegevens. mijn opa was hartpatiënt en voor het geval dat...droeg hij zijn gegevens aan zijn pols.



nog dierbaarder is een ander erfstukje: de SOS
met hierin het 'overstijgende  dierbaarste': zijn handschrift!

mijn opa kon een deel van zijn bovengebit loskoppelen hij vond het leuk om dit deel geregeld te ontkoppelen tijdens het vertellen van een grap en tussen deze mobiele rij witte tanden was tevens een gouden tand gezet. hij vond dit mooi, hij hielt van goud. en mijn oma ook. het zou bijna voor ordinair kunnen doorgaan, zoals ik bovenstaande juist omschreef. maar ze waren verre van dat. het was eerder extravagant. 

mijn opa vond ik zelfs een voorbeeld van provocatief gedrag! ha! hij was ondeugend. ja, dat is wat ik mijn opa vond: een grote ondeugende man met pretogen! ik vond dat als kind prachtig! mijn opa was anders: hij rookte bijvoorbeeld zijn sigaret javaanse jongens> zwart en de zwaarste! in een kokertje. een kokertje dat hij zelf had gemaakt van koper met hieraan een zwart pipetje. wat vond ik mijn opa mooi als hij, zo stoer als hij was, sierlijk zijn javaanse jongen rookte in dit zelfgefabriceerde verlengstukje. achterover leunend in zijn eigen kolossale corduroy draaistoel met chromen drie-poot. deze stoel leek tot in de eeuwigheid voor mijn opa gereserveerd. niemand deed ook maar een verwoede poging om in zijn stoel plaats te nemen! iedereen meed deze zetel, waar imaginair de woorden: OPA'S STOEL in gegraveerd stonden. 

mijn opa dronk iedere avond 1 glaasje van het sterke goedje uit een mooi vormgegeven flesje waarop een hert met een groot gewei en een kruis boven zijn kop, de wereld in keek. deze lekkernij ging in een miniglaasje van geslepen kristal. in het transparante vloeistofje gingen twee schepjes suiker met een heel speciaal klein zilveren lepeltje. dit ritueel werd door mijn oma uitgevoerd: glaasje, flesje, lepeltje, suiker... 

mijn opa droeg niet anders dan zijn groene knickebocker met daaronder hoge kousen. het liefst kousen die hij zelf had meegebracht uit tirol. kousen met aan de bovenzijde een wollen touwtje door de boord geregen, die aan weerszijden met een strikje konden worden vastgeknoopt.

mijn opa reed in een witte kever en hij had zijn forse handen altijd op 1 manier aan het stuur: de toppen van zijn dikke duimen ontspannen tegenelkaar aangedrukt, 'rustend' op de bovenkant van het -prachtig vormgegeven vw-stuur die omwikkeld was met een bruin lederen band- ... zijn vingers verdwenen door deze houding uit mijn zicht. ik zat achterin en ik weet nog goed dat ik dit immer zo'n vreemd gezicht vond...-ik rij nog geregeld op deze manier, om de kwasi relaxte houding van mijn opa te ervaren.

mijn opa's kever en ik


mijn opa, een mooie man. ik kan zoveel over hem vertellen. hij is niet in een paar a-4tjes te omschrijven dat is niemand natuurlijk

deze goede man was een excellent keurmeester, had een volière met honderden vogels; -tig kalkoenen in zijn stadstuin; een duiventil -in deze zelfde tuin-; had een zwak voor piraten/geheime zenders -kassies- en voor het land oostenrijk...en hij was tot aan zijn laatste dag nog smoorverliefd op mijn oma. helaas is hij veel te vroeg doodgegaan. ik was pas 17 en hij pas 67!...dank je lieve opa voor zoveel prachtige herinneringen. 

je was een toffe man!     



ps. daar waar de paniek ontstond, namelijk; het verharen van een bokkenpootje die ik ooit van hem heb geërfd, ontstaat inmiddels alweer enige gerustheid. de verharing kwam door een mottenlarf die zich heerlijk aan het voleten was met de haren van mijn erfstukje: het bokkenpootje -hoe luguber wellicht voor een ander- is mij dierbaar. het larfje heb ik vermorzeld deze komt bij het lijstje op van 'dieren die ik moedwillig dood', sorry! als u denkt dat ik mij ga bezighouden met het vraagstuk hoe de larf in de poot verzeild raakte? nee...ik denk dat het diertje gewoon zijn weg kwijt was, net als de naaktslakken van een paar dagen terug... 

mijn opa trok geregeld aan dit pootje, om voor visite een flesje wijn te openen. ik vond het als kind een bespottelijk gezicht en zielig bovendien!! je slacht toch geen hert voor dit soort van onbenulligheden. stompzinnige oostenrijkers ook met hun evenzo stompzinnige souvenirshops! ik vond het eigenlijk het meest afgrijselijke ding in het huis van mijn opa. en nu is het een van de meest gekoesterde objecten in mijn eigen huis. de plek waar het object hangt is wellicht niet de meest charmantste voor een dood dierenstompje: tussen de kookboeken, de hondenbekers, de sexy glaasjes, het mariabeeldje en de roosjes voor de barmhartige gedachten.
een kurkentrekker is per slot van rekening een kurkentrekker, en die zie je bij mij dan dus ook 'gewoon' in de keuken! 




de inhoud van een open keukenkastje...met de weer frisse poot!