dat de wereld een en al contradictie is hoef ik niemand te vertellen...dit is iedere dag voelbaar. in het nieuws gaat het van moord-en-doodslag, zeer vloeiend over in luchtige-glossy-celeb-berichtgevingen. ieder zijn leven...
zo liggen er zo velen zonder-naam(sbekendheid) miljoenen (!) in het zuiden van israel bijna dagelijks onder vuur...en zo gaat mevrouw met naam Beckham alleen op zoek naar een woning voor haar gezin...
of het nu gaat om de crisis in israel of om de crisis ten aanzien van ons politieke systeem
ik weet steeds minder goed waar ik het moet zoeken om maar niet bedrogen uit te komen...want zijn we niet allemaal bezig met 'zie-mij-eens-goed-zijn' en 'zie-mij-het-eens-leuk-hebben'. we etaleren ons leven op internet. ook ik ben 1 van jullie...ik ga eens heel hard nadenken hoe het anders kan...
het spijt me uit het diepst van mijn hart: tot die tijd blijf ik toch nog even bloggen en u lastig vallen en vermoeien met de dingen die ik doe, creëer en beleef (en dat allemaal uit geheel eigen belang, opdat ik die belachelijke behoefte voel!). bah, wat baal ik van mezelf zeg! jullie ook?!
en heej, geheel(eigen)belangeloos had ik vandaag onnavolgbare bewondering voor degenen die in mijn ogen prachtige dingen maken en alle credits verdienen:
# faberyayo-met zijn sublieme woordverzinsels in zijn nieuwe hit 'one sentence serenade'. wooow!!!
# stef(packing) staat voor eigenzinnige prachtige docu's!
# nico dijkshoorn -voor het kroller-muller- wat een man, wat een geweldige kritieken!
# frans lanting fan-tas-tisch! mijn held als het gaat om natuurdocu's. >> national geographic.
en tussendoor was ik met mijn gedachten bij israel en al die andere vreselijkheden die mij vandaag werden voorgeschoteld. ik ging maar gewillig mee in de terreur van de tv met zijn vloeiende overgangen...