SANDOKAN!

vreemd eigenlijk, hoe opgeslagen beeldmateriaal en ander soortige informatie binnen het menselijk brein een plek krijgt in een kamertje...en dat er op de meest vreemde momenten luikjes open gaan en de info er plotseling als een 'sterke herinnering' uitvloeit...en dat deze vervolgens een emotie/gevoel teweeg brengt.

ofwel, iets uitvoeriger omschreven: -want we hebben immers geen kamertjes met luikjes in onze hersenen!- zeer bijzonder te noemen, hoe de verkregen informatie wordt opgeslagen in ons geheugen, welke zich bevindt in de synapsen en dat het opslagproces dat gebruik maakt van het versterken van deze synaptische verbindingen zich in een weer apart deel in de hersenen bevindt, namelijk de hippocampus. en dat binnen elk van de temporaalkwabben deze hippocampus ligt...die ervoor zorgt dat...etc...

gistermiddag, kwam geheel onverwacht 'sandokan' bij mij binnen, of liever: hij kwam eruit, plots, uit mijn geheugenopslag gevloeid, zonder aanleiding, en of prikkeling, zomaar! nu ga ik mij niet nogmaals afvragen hoe dit ontstaansproces van de herinnering werkt want dan zou ik het geheugen, dat bestaat uit een semantisch- en episodisch-, expliciet-/declaratief-, impliciet- en niet-declaratief en procedureelgeheugen, moeten gaan uitleggen. 

verrast door dit plotselinge gegeven dat zijn oorsprong vond tijdens mijn 'even koffie drink moment', ging ik op zoek naar mijn held uit vervlogen tijden: 'sandokan'. ik keek deze tv-serie vroeger immer! the irresistible piraat -de indiaase acteur kabir bedi- met zijn fel groen/bruine ogen en zwoele tint. zijn zwarte lange haren en baard als woeste materie rond zijn karakteristieke gezicht... ik zag dat de tv-serie 'stamt' uit 1974, dat houdt in dat ik nog maar 7 jaren oud was...toen ontstond klaarblijkelijk het gevoel voor esthetiek en de (perfecte) beeldvorming rond het fenomeen 'man'?! ha!

de tv-tune weer horende, bracht mij terug naar een authentiek gevoel. toen joop stokkemans vorige week overleed en men op tv een overzicht van de door hem geschreven tv-serie-deuntjes voorbij liet komen, bekroop mij ook zo'n gevoel: herkenning, emotie en vooral en zeer zeker bovenal: verlangen! een groot verlangen naar 'back in time', terug, ik wou terug. terug naar toen ik klein was...ofzoiets... want wat zat ik altijd vol spanning te kijken naar Q en Q, en wat blij werd ik van tita tovenaar, en van kunt u mij de weg naar hamelen vertellen meneer met de toen nog zo aantrekkelijke rob de nijs! ... de muziek en het deuntje zal ik ten alle tijde zomaar kunnen oproepen en uitbrengen, daar is niet heel erg veel voor nodig. zo ook overigens in dit rijtje 'het kleine huis op de prairie'; black beauty; flipper; lassie; de boefjes; emile eeeeemmmiiiiiieeel! ...oow, waar is die tijd! 
-ik vervloek spongebob, phineas en ferb, en de hele meuk schreeuwerige slecht gecaste gassies, die heden ten dage de zeer schaarse tv-momenten van mijn zoon vergallen!-en die van mij dus ook indirect!

maar terug naar 'sandokan', alhoewel deze, toegegeven, bij mij iets meer in de vergetelheid was geraakt -wat dan ook weer vreemd te noemen is, aangezien de heldhaftige piraat toch zo'n indruk op mij had achtergelaten...maar goed- 

sandokan> zag u het you-tube-tje? ok, daarom dus! 
check: www.campy.nl