RATJETOE INDIA

allereerst wil ik opmerken dat dit blogbericht in z'n geheel verdween toen ik het vandaag online plaatste. dit is poging twee. de tekst was verdwenen, de foto's weg. het leek er even op dat een guru een negatieve vloek over mij had uitgeroepen. op hoop van zegen dus, dat dit blog blijft staan.

india en ik/street view dehli

india. 1 van de wellicht vreemdste, en 'onduidelijkste' landen van de wereld, thans in mijn beleving. een land waar het geloof een grote rol speelt en als een strakke rode draad door india gespannen is. overal op straat ben je getuige van de vele offreringen die de idia-ers iedere dag weer doen; resten 'bloemenkrans', vlekken rode poeder, vlekken gele poeder, korrels witte rijst...

een file...ontstaan door een uitgemergelde koe die weer eens midden op een kruising heilig lag te zijn en in slaap was gevallen...deze heilig verklaarde was zich weer eens van geen kwaad bewust dat hij voor de zoveel duizendste maal een  verkeerschaos veroorzaakte
india. ik was er...een aantal jaren geleden. een maand heb ik door dit land getrokken. als er 1 land is waar ik naar terug verlangde, dan was het india. u leest het goed, verlangde.

ik zwierf er rond in delhi, huurde een fiets en reed door de drukke chaos van de stad. poogde contact te krijgen met iedere 'heilig man'. herkenbaar aan: verdread-te haren, het veelal wit beschilderde gezicht en lijf, al dan niet behangen met loads of betekenisvolle halskettingen, met daaronder een soort van gekleurde 'luier'. deze heiligen intrigeerden mij. in mijn ogen zetten ze een act neer -soort van levend standbeeld, je kent ze wel van hier: roerloos staan ze op een plein...en als je dichterbij komt, dan gaan ze plots bewegen-. vaak kreeg ik respons in de vorm van een luide kreet (=maak dat je wegkomt?!)... schijn bedroog, dit was ernst!

heilige mannen?!

ik vaarde in mijn uppie in een bootje over de Ganges. aanschouwde de rituelen aan de oever van de rivier, vanuit mijn bootje: de wasbeurten van mens en dier; de ter waterlatingen van verbrande lijken; badderende kids spelend naast deze ter watergelatenden; kleding-wassende-vrouwen...een schouwspel, werkelijk!

ik ging iedere avond op zoek naar een ander eettentje. en in een straatje verderop dronk ik nog even iets en liep dan door de drukke stad alleen terug naar mijn (luxe) gehuurde kamer, om voor de avondklok terug te zijn. ik was ondertussen gewend geraakt aan het feit dat er iedere ochtend en avond als ik vertrok of 'thuiskwam' aangeklampt werd door bedelende vrouwen (met baby's op hun arm) en kindertjes, die zich in grote getale rondom de 'luxere stadsdelen' hadden geschaard. ze vormden een soort van 'sliert' waar ik iedere dag weer langs moest -ze sliepen/zaten in een rij van ca. 20 aan de voet van de stadsmuur-. 
de eerste dag heb ik bijna iedere bedelende vrouw/kind die mij vastgreep, of die om mijn hals hing, of aan mijn kleding plukte, rupees -geld- gegeven. de tweede dag ook. de straatkinderen die met hun moeders zo'n bestaan leidden...ik vond dit vreselijk! als ik schrijf dat ik op de laatste dag van mijn verblijf in delhi de kinderen en de vrouwen letterlijk van mij af sloeg en ze heb geboden om van mij af te blijven...dan kan ik dit bijna zelf ook niet geloven. toch is het zo. -u moet weten dat het zulke extreme vormen aannam. op een gegeven moment werd ik gekrabt, vastgehouden en door de kinderen belaagd...-. als ik hieraan terugdenk, dan was hun wanhoop groot.

ik liep (dus) door de straten van de drukke stad en liet me voeden door alles wat er om mij heen gebeurde. de chaos, de kleuren, de mensen...de indiaase cultuur. met een nieuwsgierige blik de wereld in dwaalde ik rond. dagen. weken. 

er zijn in india de laatste jaren een aantal keren flinke rellen geweest tussen de moslims en hindoes. aan deze eeuwige strijd lijkt nog niet echt een eind te komen. de spanning is voelbaar ten tijde van de hevige gevechten tussen beide godsdiensten.

toen ik een aantal jaren geleden mijn reis naar india had geboekt, werd ik gebeld door mijn reisburo met de vraag of ik de reis wilde cancelen. dit in verband met de hevige rellen op dat moment. het andere voorstel was: de reis door te laten gaan, met de kanttekening van het reisburo, dat ze niet garant konden staan voor 'veiligheid en welbevinden' (ze hadden het over 'bepaalde risico's'). uiteindelijk kreeg ik een negatief reisadvies en er was inmiddels een avondklok ingesteld in india. kortom, het was er zeer onrustig. ik besloot de reis door te laten gaan.

op straat voelde ik me (toen) veilig, omdat er overal politiemensen liepen. mannen met geweren die ons zouden verdedigen als er 'iets' onverwachts mocht gebeuren. de avondklok was een regelrechte ramp: een grotere chaos heb ik nimmer gezien. iedereen trachtte voor het ingaan van het besloten uur op tijd thuis te zijn, om zich vervolgens in huis op te sluiten. alle ramen en deuren moesten op slot en niemand mocht naar buiten. het was een vreemd gebeuren. de afschuwelijke ervaring mbt de plunderingen en rellen die ik nadien in de dorpen heb mogen aanschouwen laat ik buiten beschouwing...

mijn reis door india was een contrastrijke en enerverende, doch tevens adembenemend en mooi...dehli versus verstilde dorpjes en landschappen.

het is belachelijk om te zeggen wellicht, maar ik ben mijn reis door india gaan analyseren -waarvan bovenstaand slechts een paar ervaringen- na het vreselijke bericht over de groepsverkrachting van een 23-jarige vrouw de 16e december -in india-. de vrouw die na drie operaties en twee weken vechten voor haar leven, uiteindelijk toch de strijd verloor. dit bericht sloeg bij mij in als een keiharde granaat. ik voelde acuut regelrechte onrecht en er ontwikkelde zich bovenal grote haat gevoelens jegens de (indiaase) man! haat tegen de 'schijnbaar onhoudbare sexuele oer driften' van de man, het heroïsche groepsgedrag...de man en zijn wapen!...wat dan ook weer belachelijk is uitgedrukt natuurlijk, want ik vind 'de man' tevens ook een prachtig wezen...maar goed...ik geef aan dat ik dus met tegenstrijdige gevoelens rondliep. ik dacht even na waar het allemaal fout ging...maar kwam er niet uit...-de appel en eva?...nee, dat kon het niet zijn...ik stond mezelf niet toe om nog meer onaardige opmerkingen te schrijven: de man en de vrouw zijn verschillende creaturen, en op bepaalde gebieden zullen we elkaar niet kunnen begrijpen. 

wat een horror heeft zich in deze bus afgespeeld! -onderstaand een deel van een persbericht-




ik besefte mij dat er blijkbaar een engel op je schouder moet zitten om niet verkracht te worden in india? -wat heb ik een geluk gehad!- of chargeer ik nu en plaats ik dit alles onder een vergrootglas? het percentage verkrachtingen is ongekend hoog in dat land..en de politie? 'die stond er bij en keek ernaar?'. er wordt sindsdien massaal geprotesteerd (door vrouwen) en de rechtzaak tegen de 6 mannen is in volle gang! -zojuist bereikte mij het bericht dat de schuldigen hebben ontkend, tsss!-

het is zo jammer dat in dit land zoveel geloof is in het geloof...er worden heiligen aanbeden, spirituele guru's, die uitspraken doen waar je koud van wordt. een grote gestoorde in mijn ogen is Asaram Bapu, hij doet een bewering:

het is eng te noemen dat hoge politie-officieren en mensen die invloedrijk zijn, zich op deze wijze manifesteren. het bovenstaande citaat: 'waarom richtte ze zich niet tot god en nam ze niet de hand van een van de mannen vast?'...noem ik levensgevaarlijk! 

als de domheid zo hoog aan de top regeert, heeft het land dan nog enige kans van slagen? ja, in het guinness book of records wellicht: dit bizarre land heeft vele records op haar naam staan: zo heeft india het hoogste percentage blinden -15 miljoen- (was hier ook niet een spreuk over? in het land der...); in dit land woont de kleinste vrouw ter wereld: Jyoti Amege; de kleinste man ter wereld: Gul Mohammed; in dit land woont een meisje van 5, dat heel erg goed kan rolschaatsen -in wiens belang? ze kijkt nogal ongezond de camera in-...; het hoogste aantal kinderoffers -lees: moorden) t.b.v. een betere oogst; het hoogste aantal verkrachtingen -niet voor niets wordt delhi 'rapé capital' genoemd-...en ach, sinds het verschrikkelijke nieuws van de groepsverkrachting media breed werd uitgemeten, gaat het straks ook een land van de meeste jongste bruidjes worden! -opdat zo het probleem van de indiaase man kan worden voorkomen?!...wel heb ik GVD ooit! -zie onderstaand persbericht-

en ach, jammer dat ik de reis die ik destijds door india maakte, toch grotendeels negatief neergezet. ik kende geen momenten van angst en beleefde in mijn beleving een avontuurlijke mooie reis. ik bleef zelf bespaard van geweld en leed. gek is het toch, dat bewustwording komt na jaren...het is te laat voor Jyoti -het meisje had ook een naam-...vreemd ook wel, dat er altijd pas een oplossing komt nadat het kwaad al is geschied...

-nietsvermoedend gaf ik mijn fotocamera aan een man in een drukke straat in delhi...hij maakte de foto bovenaan dit blog...en het gekke is dat ik nu pas 'ontdek' dat ik alleen liep door een straat met alleen maar mannen! -sorry, voor deze nu klaarblijkelijk obsessieve (?) constatering...-

ik hoop dat ik 'los' kom van mijn negatieve gedachten over een hoop dingen die er de laatste tijd in de wereld gebeuren en gebeurd zijn. het lijkt alsof gestoorden de wereld regeren. en we kunnen ze niet zo gemakkelijk van ons afschudden. hoe bestaat het, hoe ontstond het ...en hoe komen we in godennaam van ze af. zullen we ooit nog terecht komen in een wereld waarin gerechtigheid de boventoon voert! AMEN!