vreemdgenoeg wordt de vocabulaire tussen twee mensen die al enige tijd samenzijn steeds vreemder. er sluipen woorden in de relatie die voor anderen volledig niet verstaanbaar zijn, ofwel 0 te begrijpen zijn. zo sluiten oscar en ik soms, geheel onbeschaamd, doch niet moedwillig, mensen buiten.
als het aan mij lag, dan zou ik hier een ellenlang betoog (kunnen) houden. ik beperk mij (gezien de tijd die mij deze avond nog rest) tot een paar woorden die deze week bij verschillende mensen de wenkbrauwen deed fronsen.
zo wallanderen, goedemondteren, en regie-wattsen oscar en ik heel wat af de laatste tijd. het gebeurt steeds vaker dat we namen van mensen (series-acteurs/name-it) transformeren tot een werkwoord! hoe raar is dat...voor ons heel normaal. vb: 'vanavond wallanderen'? ok!
en, zo geven we heel wat klappen op ons werk in wording. als we praten over een schilderij/foto in het atelier...(klap=verf).
en, zo wordt er herhaaldelijk sttttt! geroepen aan het eind, of het begin van de zin van de ander. (=om aan te geven dat we elkaar heel graag horen, maar of de ander zo vriendelijk zou willen zijn toch even zijn klep te houden voor 1 enkele seconde). -voor zover sttttt! een woord mag heten-.
en zo...
...en, zo kan ik inmiddels toch zeker vijftig woorden opsommen die voor een ander, door ze te benoemen, toch alleen maar tot volledige verwarring en deceptie zouden leiden. ik wil me bij deze wenden tot degenen die veelal de indruk kregen aan de zijlijn te worden gezet door twee volledig in hun eigen wereld/conversatie verkerende kunstenaars. dit was namelijk nimmer onze intentie...
om even te laten zien van welke 'werkwoorden' we zo ongelofelijk veel houden: ronald, reggie en wallander!! >>>>>
