1.3.12

MARTIN

men heeft vaak geen idee hoeveel tijd, moeite, geduld en organisatie etcetera het 'kost' om 1 enkele foto tot stand te brengen. met name als je graag 'dicht op de huid' van personen wil zitten met de fotocamera...er ligt een proces aan ten grondslag: een draaiboek, idee uitwerken, model 'vinden', de opzet van de shoot uiteenzetten, atelier bezoek(en), concept-shoot inelkaar draaien, lokatie zoeken en boeken, gesprekken met model, styling... omdat ik geen team van medewerkers heb rondlopen, ben ik all in one zelf: fotograaf, haar-, kleding- en lokatiestilist, visagist, pakezel, regelteef, technicus en sympathisant, kortom: projectmanager in the very first place!!...voordat er 1 foto op mijn mac staat waarover ik tevreden ben, is er al weken voorbereiding aan vooraf gegaan... en dan nog de dagen na de shoot> bekijken, bewerken, becritiseren. soms gaat het mij allemaal niet snel genoeg en zou ik in 1 vingerknip alles wat in mijn hoofd zit *pling* getransformeerd zien op mijn laptop. not for real> working on a shoot is playing the game> great!
-------------
GEVRAAGD: leuke ethousiasteling/organisator die mij kan helpen bij mijn shoots! tegen elk aannemelijk bod
-------------
diep respect en grote bewondering heb ik voor fotografen die met hun camera als het ware IN de wereld stappen die ze willen vast- leggen. fotografen die werken aan een serie-boek-verslag-docu die verder gaat dan de gangbare notie van ons dagelijkse zijn ... zij die grenzen durven, kunnen en mogen overschrijden, onconventioneel...soms met gevaar voor eigen leven.

oorlogs- en hongergebieden, de russische maffia, pornoacteurs in hawai, organenjatters in mexico, drugsdealers en verslaafden op amsterdam centraal, gevangenen -in de hel- van Carandiru Penitentiary zuid america, lijmsnuivers in brazilie, prostitutiehotels in roemenie, antilliaanse travestieten, homo's in india...het is allemaal al gefotografeerd bedenk het maar> alles is vastgelegd, door hen, die met veel geduld en respect en natuurlijk een dosis lef vertrouwen wonnen en konden gaan met hun camera waar ze uiteindelijk wilden komen... ik maak een diepe buiging en geef een groot applaus! 
enige tijd geleden ontdekte ik het werk van fotograaf martin dixon ik gaf zijn boek als verjaardagskado ...de foto's uit het boek de brooklyn kings new york city's black bikers vind ik hilarisch. met name de wijze hoe hij uiteindelijk 'toegelaten' werd tot deze dangerous! subcultuur is fenomenaal! en wederom: door respect te tonen (ook al worden er leden van de gang afgeranseld), vertrouwen te winnen (je hebt de pyton nooit gezien die ze om je nek gooiden) van deze gang: urban african black bikers, kon hij een fotoserie/boek maken. god bless these photographers! ze geven ons een andere kijk op en in de wereld, de wereld buiten onze eigen cultuur...ze verrijken, ze inspireren, doen begeren en roepen controverse op...thanx guys! 

the bikini bike wash




ooit is een ruim begrip zou ik ook een docu willen maken, ik moet alleen nog goed nadenken ... ik heb al wel bizarre ideeen en er zijn zoveel subculturen die ik zou willen 'betreden', daarover 'later' meer...