mijn familie en ik op vakantie in castricum aan zee |
zomaar ineens bereikte deze foto mijn mailbox
nu vielen mij twee foto's op:
een verlangend gevoel kreeg ik bij het zien van de eerste foto: camping castricum. jaren gingen wij op vakantie met de caravan van opa en oma de groot en settelden ons voor een paar weken op de camping aan zee. ik herinner mij nog de 'witte tent'
daarna gingen we met dezelfde caravan naar zuid-frankrijk> ook dit was fantastisch!...maar camping castricum: ik krijg heimwee.
de foto is wat vreemd te noemen, maar ook beeldend voor ons gezin/familie: hecht, maar toch ieder/individueel behebt met zijn eigen 'ding/en'. als ik de foto naar deze tijd zou vertalen, dan is dit voor mij ondenkbaar. want wat ik constateer is allereigenaardigst:
1. mijn moeder zont in vol ornaat voor de voeten van mijn opa op een stretch-bedje
2. mijn vader ligt op een handdoekje naast mijn moeder, maar dan wel zo, dat hij met zijn voeten naar haar toe ligt en met een confortabel hoofdkussen onder de oksels met zijn gezicht richting 'uitgang', bosjes, klapstoel 'wijst'>
3. mijn broertje gerhard zit gezellig naast opa in de schaduw, een beetje mijmerend, naar het schijnt?! opa's hand gemoedelijk op zijn schouder rustend...
4. mijn andere broertje michel zit met zijn hoofd in de jeuxdeboules-houder, helemaal op zichzelf te zijn. wellicht zoekend naar het veel te kleine balletje, die denk ik ook nog eens ontbreekt
5. mijn oma en ik lijken nog enigszins iets samen te doen. misschien deelden we dezelfde gedachte: om allen te voorzien van een sociaal koekje?
gek genoeg staat deze foto voor zoveel moois: de vakanties samen, met vijf in een caravan onderweg, soms dichtbij, soms ver. dank jewel pap + mam!
foto 2, behoeft geen echte expliciete nadere beschouwing. vader
gerhard jr en gerhard sr |