transgenderisme

heb je dat ook wel eens?: dat je zo met je gedachten en gevoel in datgene zit wat je aan het doen bent...dat, als je kind iets vraagt, je al gauw zegt: 'ja, is goed', 'ok', of 'prima' en dat je, voordat je er erg in hebt, een kind naast je hebt staan met iets in zijn/haar handen waarvan je nimmer het vermoeden had, dat jij dit zojuist hebt aangeschaft? voorbeeld: ineens zie je dat je bij het inladen van de boodschappen een donald duck special in de albertheyn-zak aan het proppen bent huh? wat doet die nu ineens... , of, plots merk je bij het afrekenen van de krant dat je ook nog een 3-d-boekenlegger hebt betaald en dat zoon/dochterlief allang en breed bij de uitgang staat met het zojuist afgerekende, of, dat je bij het uitpakken van de etenswaar plots vanuit de plastictas in de priemende oogjes van een knuffeldier kijkt! omdat deze illegaal, doch echt wel via de loopband van de supermarkt, maar nimmer opgemerkt, mee is gesmokkeld! ...
nu is het zo, dat merlijn mij tegenwoordig inmiddels op de hoogte stelt van zijn wensen. dat wil zeggen dat hij geregeld naar mij toekomt als we een winkel aandoen, met de vraag: 'mama, mag ik dit hebben'. en dan zeg ik gewoon: 'ja' of 'nee'.
gisteren kocht ik mijn dosis inspiratie/tijdschriften bij de readshop in de ebbingestraat -het adres voor mijn kunst-, mode- en designliteratuur!-. de stapel onder mijn arm groeide en deed met de minuut het vermoeden toenemen van een behoorlijke inpact hebbende...op mijn zakelijke rekening. merlijn zat ondertussen in de tijdschriftjes voor kids te neuzen...hij zag vanuit zijn standpunt mijn, uit de rekken geplunderde stapel en deed een poging om de alom bekende zin te formuleren: 'mama mag ik...' JA! riep ik, dat mag! ... en ik ging vervolgens verder met mijn inhaligheid in de boekenshop. er zijn weinig momenten in mijn leven dat ik mij niet kan beheersen, echt (hum)...in de wetenschap dat ik mij eens per maand een dosis overkill aan inspiratie mag veroorloven, maakt van mij een gretig mens op het moment supreme! en, merlijn heeft er baad bij...
eenmaal een rib uit mijn lijf achterlatend bij de kassa, in ruil voor mijn portie geluk beeldmateriaal constateerde ik dat merlijn de ene lachbui naar de andere kreeg. hij bleef maar in een soort van laugh-kick hangen. nu heb ik een erg vrolijke jongen, dat weet ik, dat is ie gewoon zondagskind, enig(s)kind, maar dit gegniffel moest ik even verifiëren. op het moment dat ik mij had voorgenomen eens even te vragen wat er nu zo grappig was...kwam hij zelf al met wat vreemdsoortige stripjes aanzetten. 'kijk mama, dit is zo grappig, whaaha!'. oeps! ik realiseerde me even niet dat ik de allernieuwste dirk jan voor hem had aangeschaft, die klaarblijkelijk nog een tikje meer bloot en thematiek bevatte, dan ik had kunnen vermoeden. merlijn had weleens een dirk jan geleend van de bieb, en die stripjes vond ik 'net aan'... de stripjes die hierin stonden vond ik eigenlijk 'net niet kunnen', alhoewel...wat zien en weten kinderen van zijn leeftijd zoal heden ten dage wel niet allemaal! ik besloot toch mee te gaan in zijn lachbui... -als je van 'besluiten' kunt spreken, want wat heb ik mij onbedwingbaar bescheurd om een aantal stripjes zeg! we hebben samen in een ware deuk gelegen! 
het uurtje dat we hadden tussen 'naar gitaarles' en 'de lunch' werd door ons al lezend doorgebracht. hij in zijn literatuur en ik in de mijne...en ach, zoveel verschil in thematiek lazen we ieder afzonderlijk ook weer niet. 

mister motley ('man wordt vrouw....' als trendy item)

dirk jan 

rijdend op onze fietsen 'op weg naar de muziekschool' sneed ik het thema transgenderisme aan...waar de inmiddels tienjarige merlijn allang niet meer van opkijkt! gezellig!