21.2.13

ROMA? ja!


de vriendelijke vrouw, samen met haar dochter

ze stonden met hun busjes volgeladen -met tapijten- langs de weg. het viel mij op dat ze altijd op een vaste plek op het eiland stonden, namelijk langs de weg van gouvia naar corfu-stad. een paar malen per week reed ik deze weg op mijn puch-brommer. 
ik deed in corfu-stad dan het kantoor van bizz-travel aan. de ene keer voor wat administratieve zaken, de andere keer om met de big boss -Bizz- wat bij te praten... 

even een zijweg: ik was een seizoen reisleider op het griekse eiland corfu, voor Bizz-travel. -tijdens mijn academie-minerva-vakantie, die ik oprekte tot bijna drie maanden-.
iedere week kwamen er -maandenlang- weer nieuwe jongeren op 'mijn' camping. elke week wachtte ik voor aan de campingweg een hagelwitte touringcar op, waaruit weer een zooitje ongeregeld kwam stuiteren. ik probeerde ze een zo leuk mogelijke tijd op het eiland te bezorgen -organiseren van excursies: kroegentochten, zeilendagen, bungyjumpmomenten, parasailen, duiken, paardrijden...noem het maar op. daarnaast was ik: verpleegster, vredestichter, bankier, maatschappelijk werker en psycholoog! het was een TOP-job! zo tegen het einde van het seizoen werden de groepen steeds minder groot en kreeg ik iets meer vrije tijd. ik reed het eiland over, genoot van de vele stille plekjes aan en op  zee, las in alle rust boeken, tafelde tot diep in de nacht bij griekse vrienden...fotografeerde prachtige mensen op het eiland. en hier kom ik dan uit, waar ik begon: de busjes volgeladen met tapijten...

ik was in de maanden dat ik over het eiland tourde van gouvia naar corfu-stad, gefascineerd geraakt door een kilometer lang hekwerk met hierachter een ondefinieerbare puinhoop/'ouwe meuk' ....achter deze schutting stonden iedere avond de busjes met de tapijten geparkeerd. -dezelfde wagens die overdag langs de kant van de weg stonden-. er liepen mensen rond die mijn bijzondere aandacht trokken. op een dag besloot ik daar te gaan kijken.

ik weet nog goed dat mijn puch wat veel lawaai maakte...en dat ik met teveel herrie het terrein kwam opgereden! dit was het territorium van de roma! ik werd enthousiast onthaald door een aantal rondlopende kids. -ik sprak en lachte wat met ze...jochies vroegen mij om rokerij...ze schreeuwden naar me, renden weg...en kwamen terug met sigaretten in hun stoere koppies!.


de jochies
...na tien minuten werd ik opgemerkt door de volwassenen...een man met een mond vol goudbeslag, sprak mij streng toe. ik lachte en bleef ongemakkelijk lachen...een vrouw met en vriendelijk gezicht liep op mij af en sloeg haar arm om mij heen. er kwam een meisje bij, nog een man, en een paar kinderen...voor ik het wist stond ik temidden van de groep gypsy's. ik bleef die middag op dit terrein. ze lieten mij hun tapijthandel en wagens zien, we zaten op kleden, dronken samen, praatten, lachten...


links: de big boss met golden teeth
doggy


op het tapijt



mijn nieuwsgierigheid naar 'de wereld achter de hekwerken' werd deze middag rijkelijk beloond. 

toen ik 's avonds mijn groepje campinggasten -pubers- vertelde dat ik die middag bij de roma had doorgebracht, kwamen de vooroordelen ter tafel. ik trachtte ze te ontkrachten, maar het gelukte mij nauwelijks. het stigma van zwerver, armoedig, onbetrouwbaar -dus blijkbaar- 'niet geaccepteerd' blijft hardnekkig aan ze gekleefd. de stereotypering van de waarzegster, de circusklanten, de handlezers, de violist, de klaagzanger...de zigeunerjongen met traan, de broekgordijnen, de woonwagen en de eeuwige reiziger bleef voortbestaan. 




de roma (meervoud voor rom = zigeuner) zijn behoorlijk eigenzinnig. zo hebben ze een eigen volkslied, een wapen en een vlag en zo werden ze in 1974 een officieel (landloos)volk. een volk dat sinds 1400 door de stigmatisering van de overheid en de kerk als heidenen werden beschouwd, waardoor ze in een neerwaartse spiraal van armoede terecht kwamen. in veel delen van de wereld is het ze langer verboden om als nomaden rond te reizen en leeft dit volk in woonwagenkampen of in armoedige achterstandswijken. -wikipedia, merci-.

mijn waanzinnige fascinatie voor de roma verdween nimmer. ik weet niet hoe en waar deze ooit ontstond. wellicht op corfu? hoogstwaarschijnlijk daarvoor al? wellicht is het meer hun way-of-life die zeer tot mijn verbeelding spreekt: weg van kaders, stramienen, wetten...vrij van opgelegde beperkingen...
of is het de rauwe zweem en opzwepende muziek die mij doen nadenken over mijn eigen geordende chaotische leven? een tikje dosis eigenzinnigheid; arrogantie; recalcitrantie; en een-schopje -geven-tegen-de-gevestigde-orde, zijn mij ook niet vreemd...

toen ik vorige week de film EXILS -Gatlif- zag, was ik eruit: ik was in mijn vorige leven vast een van hen! 



en bij het zien van nog meer trailers wist is het zeker! er stroomt nog steeds een beetje gypsy-bloed door mijn aderen! dan bent u vast gewaarschuwd.









wellicht trek ik over een tijdje europa door met mijn oude caravan voortgetrokken door mijn bijna evenoude volvo amazon! ach, dit is dan niet meer dan een verwoede poging...